Mi piace la cucina Italiana!

Laatst vroeg de zus van mijn gastvrouw Maria, wat ik van de Italiaanse keuken vond. Aangezien dat een van de vele redenen is dat ik zo van Italie houd, antwoordde ik met: Mi piace! (Het bevalt me, ik vind het lekker, iets in die richting). Vervolgens riep Maria vanuit de keuken: E la cucina di Maria? (En de keuken van Maria) Waarop een harde lach volgde.
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik een van de beste gastgezinnen hier heb, als ik de verhalen van andere mensen hoor. Maria kookt heerlijk en is altijd vriendelijk, als ik bijvoorbeeld 's middags of 's avonds 'thuis' kom, begroet ze me hartelijk met: ciao bella! Ook de kamer is geweldig, ik heb veel ruimte en een eigen badkamer. Maar nu even terug naar het beste deel: het eten.
Elke avond als ik 'thuis' kom, kan ik 15 minuten later het eten verwachten. Ik heb hier al veel dingen gegeten die ik thuis niet een zou proberen, zoals venkel, artisjokken en sardientjes. Nou waren de eerste twee hartstikke lekker, maar dat laatste niet. Geen getreur: Maria had namelijk ook nog zalm voor me klaargemaakt, voor het geval ik het niet lekker zou vinden!

Ik krijg elke avond eerst een bord pasta. En dan niet alleen de pasta met een saus van tomaten, nee. Ook pasta met bijvoorbeeld aardappel, of courgette, heerlijk. Vervolgens een (flink) stuk vlees of vis en meestal wat groenten. Laatst heb ik zelfs gefrituurde ricotta gehad! Nog wat fruit en dan zit ik wel weer vol.

Ik dacht eerst dat ik als een soort michelin-vrouwtje terug zou keren en vervolgens me rot moest rennen om alles er weer af te krijgen, maar dat valt dus gigantisch mee. Ten eerste loop ik hier heel veel en ten tweede eet ik hier eigenlijk gezonder dan in Nederland. Bericht voor moeders: ga in de leer bij Maria. Bericht voor mezelf: zie vorige bericht.

Ondanks dat deze blog niet heel veel inhoud heeft (het lijkt af en toe meer op een recept), vond ik toch dat jullie een beeld moesten krijgen van mijn eetgewoonten hier, aangezien dat wel iets is waar Italië om bekend staat. Wanneer ik weer wat nieuws uitprobeer zal ik er aan denken het erbij te zetten. (Niet dat ik denk dat het heel interessant is wat ik eet, maar toch, voor de liefhebbers ;))

Oggi: Napoli e Pompei!

Ik kreeg vandaag een soort déjà vu.. Er schetste zich namelijk gelijk een beeld in mijn hoofd van een schoolreisje. Waar je met zijn allen enthousiast de bus in duikt, om er aan het einde van de rit volledig gaar uit te komen en juist dat enthousiasme ver te zoeken is. (Voor de mensen die zo’n excursie mee hebben mogen maken: België in de 3^e (?), bijvoorbeeld).

Vandaag was de bestemming Pompei, en vervolgens Napels. Inclusief een plaspauze, waren we zo’n 3 uur onderweg naar Pompei. Gelukkig ging het parkeren van de bus en halen van de kaartjes vrij snel. Ondertussen was het ook opgehouden met regenen, wat bij mij ook gelijk voor een opklaring van mijn humeur zorgde. Ik zag de bui namelijk alweer hangen: de hele dag rondlopen in de regen. (Voor de goede lezers onder ons: let op de woordspelingen! :D)

We kregen als gids een oude man toegewezen die, speciaal voor ons amateurs, langzaam Italiaans praatte zodat we het konden begrijpen. Alsnog heb ik niet alles meegekregen, maar de essentie en de (meeste) grapjes gelukkig wel. Ik zeg erbij de meeste, want soms moest iedereen lachen om die man, en stond ik daar ook wat schaapachtig te grijzen. Bij mezelf denkende: Haha, leuk, uhm,.. waar gaat dit over?? Na een tocht van twee uur (als het goed is kan ik ook foto’s op deze site zetten en staan ze er zo bij), langs alle grote bezienswaardigheden, was het tijd om te lunchen. De meesten gingen naar een restaurant om daar wat pasta of een pizza te eten, maar mijn lieve gastvrouw had broodjes voor mij gemaakt. En dan niet een simpel broodje kaas, nee, met mozzarella, tomaat, rucola, vlees, Parmezaanse kaas, enz. Wat is het toch een schat.

Na een klein reisje van een half uur kwamen we aan in Napels. Nou moet ik zeggen dat ik niet zo’n heel goed beeld van deze stad had. Verwaarloosd, overal afval, een beetje slonzig. En dat bleek ook (gedeeltelijk) waar. Begrijp me niet verkeerd, er is genoeg te zien en te doen, alleen de hele stad straalt mistroostigheid uit. Het afval was gelukkig al weg, ik had blijkbaar onder mijn steen niet meegekregen dat dat al opgeruimd was. De binnenstad is wel gezellig, met allerlei kleine winkeltjes, en een gebouw vond ik zeer bijzonder. Het is een kerk, gebouwd als een soort mix van het Pantheon en San Pietro. (Zie de foto) Om 5 uur moesten we ons allemaal weer bij de bus verzamelen voor de terugrit. Toen ze onderweg vroeg of er iemand nog pauze wilde, riep er gelukkig niemand: ‘Si!’, dus we konden rustig doorrijden. Hierdoor waren we om half 8 weer in Rome en kon ik om 8 uur alweer aanschuiven voor het eten. Nu ik er aan denk zal ik daar ook een keer wat over schrijven, het eten hier. Ik was doodop en toen Katja (een Zwitsers meisje dat niet meegeweest was die dag) belde of ik nog uit ging, sloeg ik dat dan ook beleefd af. Juist, partyanimal Hanneke sliep op een zaterdagavond al om 10 uur, het is toch van de zotte…

PS Ik ben er nog niet uit hoe ik op een handige manier foto's hierop kan zetten, dus die houd je nog van me tegoed. Of je moet kijken op: http://picasaweb.google.com/Hannii91/FotoSRome#

Io: la studentessa

Ik ben hier nu 4 dagen en ik voel me eigenlijk al best thuis. Ik weet ook dat dit een reden heeft. Ik heb namelijk al een aantal hele aardige mensen ontmoet, waar ik het goed mee kan vinden. Nou ja, eigenlijk meerdere redenen: ook doordat de school erg leuk is, evenals de lessen. In deze blog zal ik dan maar wat meer vertellen over de school, de leraren en de studenten natuurlijk.

De school is een groot wit gebouw, met drie verdiepingen. Ik weet nu ook al dat ik een conditie als een paard ga opbouwen hier, want ik loop elke dag 20 minuten naar school (en weer terug). En ik moet een paar trappen op naar mijn klaslokaal. Daarbij komt nog eens dat we vrijwel elke dag de stad wel ingaan. De klaslokalen zijn vrij klein, maar aangezien je meestal maar met een stuk of 8 studenten in een klas zit, is het prima. De leraren kunnen allemaal Engels en Italiaans, maar in de lessen spreken ze altijd Italiaans. Als je het niet begrijpt kun je het wel in het Engels vragen, maar dan probeert ze (of hij) het met Italiaanse woorden of met handgebaren te omschrijven. Dit kan natuurlijk wel eens leuke momenten opleveren, aangezien veel mensen de handgebaren nodig hebben. Wat dat betreft geef ik ze een klein applausje: ze gaan heel creatief met de woorden om.

Tot nu toe hebben we elke les wel een gesprekje gemaakt, waarbij je dus moet indenken wat iemand in een situatie zou zeggen. Voorbeeld van dinsdag: je wilt schoenen kopen in een schoenenzaak: wat zou de klant zeggen, en wat de verkoper. Het is een hoop gokwerk in het begin, maar ze helpen je goed. (Vrijwel alles gebeurt trouwens klassikaal). Vervolgens kijk je samen nog naar de grammatica. Een ander onderdeel kan zijn: een luisteroefening, een leesoefening of een spel. Nou vraag je je natuurlijk af: ‘Spel, huh, wat dan?’. Voorbeeld van gisteren: het ouderwetse galgje! Nou wordt dit in Italië blijkbaar niet met een galg en een mannetje gedaan, maar met een stopbord… Ik heb het ook niet bedacht.. Eigenwijs als ik en mijn medestudent waren, hebben we gewoon maar galgje gespeeld. Zo leer je Italiaanse woorden kennen. (For the record, de gemiddelde leeftijd ligt niet op 8 jaar, maar op een jaar of 25).

Voor zover de les, nu de studenten. Wat ik van het welkomstpraatje van de eerste dag onthouden heb, zitten er op die school een stuk of 2000 studenten (nou lijkt mij dit vrij veel voor de grootte van de school, maar oké, misschien heb ik het verkeerd verstaan en zijn het er 200, wat me logischer lijkt eigenlijk..) en 83 nationaliteiten. Dit kan ik begrijpen, aangezien in mijn klas al 7 verschillende nationaliteiten zitten: Filippijns , Zwitsers, Pools, Japans, Zweeds, Dominicaans (een eiland bij de Cariben) en natuurlijk Nederlands. Op dit moment ga ik veel om met de Zweedse jongen, het Japanse meisje en een Zwitsers meisje uit een andere klas. Nou kan ik jullie volgende week waarschijnlijk nog meer nationaliteiten voorschotelen, aangezien ik vanaf maandag al naar niveau 2 mag! Zijn jullie niet trots op me?

Er zijn nog zoveel dingen te vertellen, maar ik vertel jullie gewoon alles beetje bij beetje! Tot nu toe wil het aardig om om de zoveel dagen wat te schrijven, maar ik weet niet of dat altijd gaat lukken.. Ik ga in ieder geval mijn best doen! Trouwens, als het goed is ga ik morgen met school naar Napels en Pompei, dus daar komt dan sowieso een verslagje van!

Baci,

Hanneke

Il primo giorno

Juist, de eerste dag op een totaal andere plek. Nou ja, technisch gezien is dit mijn tweede dag.. aangezien ik gisteren ben aangekomen. Maar ik begin wel bij gisteren!
De reis ging gelukkig voorspoedig, als jullie tussen twee mannen zitten in een klein vliegtuig, voorspoedig vindt. Vervolgens nét de trein gemist, puur en alleen omdat ik op het vliegveld te ver door was gelopen en de afslag naar de treinen had gemist. Dus nog maar even wachten... Toen ik daarna vrolijk in wilde stappen met mijn iets te zware koffer ging dat vrij moeilijk en ik viel bijna weer terug uit de trein. Eenmaal op het station natuurlijk weer teveel betaald voor een taxi naar mijn gastgezin, maar ik had het gehad, en mijn gedachten stonden op: geld is niet zo belangrijk, als ik er maar heel (lees: zonder kleerscheuren, niet aangerand of verkracht, en met al mijn bezittingen). Ik werd gelijk binnengelaten in het huis en zag tot mijn voldoening dat er een lift was, gezien het feit dat het oude vrouwtje waar ik bij verblijf, op vijf hoog woont. Het kon me dan ook weinig schelen dat de koffer er echt nét in paste, en ik er half bovenop moest.

De deur werd open gedaan door een klein, ietwat mollig, vrouwtje die mij vriendelijk onthaalde. Er werden gelijk allerlei vragen in het Italiaans gesteld en toen ik eens wat vroeg, namelijk: Parla inglese? (Spreekt u Engels?) Werd dat beantwoord met een 'no'.. Voor zover mijn hoop dat deze gepensioneerde lerares wél Engels kon. Dus, ik moet met handen en voeten proberen uit te leggen wat ik wil, en hoe laat, enzovoorts. Tot nu toe is het nog aardig gelukt moet ik zeggen!
Na het eten (verse pasta!) ging ik mijn spullen uitpakken en vrijwel gelijk naar bed... Ik was doodop.. Nog een leuk detail: ze heeft 5 (dikke) Nederlandse boeken voor me staan! Heb ik in ieder geval nog wat te lezen.

Na het ontbijt ging ik op weg naar mijn school 'Dilit'. Hij behoorde heel dicht bij te zijn (zo'n 15 minuten lopen). Maar doordat ik verdwaalde, werd dat 40 minuten.. In de school moest ik me inschrijven, boeken betalen en wachten op mijn eerste les. Gelukkig al gelijk mensen ontmoet, waar ik even gezellig mee heb gekletst. De les ging goed, en ik heb er vertrouwen in dat het helemaal gaat lukken met mijn Italiaans! In mijn klas zitten al zeven verschillende nationaliteiten, en op de school zitten er 83! Ik ga nu voornamelijk om met een Zweedse jongen, een Japans meisje (ik heb nu al een adres als ik ooit naar Tokio ga!) en een Zwitsers meisje. Verder zat er nog een Pool, een Russische en iemand van Dominica (een of ander eiland).

Ik houd jullie op de hoogte!
Baci,
Hanneke