Over tot mijn belevenissen.
School gaat nog steeds prima, alhoewel het tot nu toe nog steeds een beetje vakantie lijkt. Ik krijg een probleem denk ik als ik weer moet gaan studeren… ik heb namelijk alleen ’s ochtends les en ’s middags en ’s avonds ligt Rome aan mijn voeten. Hier is natuurlijk wel een oplossing voor, mijn hersenen werken nog wel zo goed dat ik die heb kunnen bedenken: ik moet meer met het Italiaans bezig zijn in mijn vrije tijd. Ofwel, Italiaanse boeken lezen (ik heb er al wel 1 gekocht, een kinderboek!), grammatica bestuderen, woordenlijsten maken, enzovoorts. Ik denk ook wel dat ik dat nog ga doen, maar ik denk dat ik nu nog even geniet van mijn (welverdiende) vakantie.
Vrijdagavond hebben we een feestje gehad van school. Ik had goede hoop, maar had in mijn achterhoofd toch een beetje het ‘schoolfeestidee’. Voor de mensen die dit niet kennen, een korte beschrijving: weinig mensen, prutmuziek, gehang op de (weinige) stoelen, etc. Ofwel: meestal niet het feest van het jaar. Tenzij er natuurlijk mensen dronken waren, met elkaar zoenden, of met onderbouwers gingen gooien. Helaas bleek dit idee gedeeltelijk waar. Het was rustig en de muziek was matig. Een troost: er waren genoeg stoelen. Toch was het een goed moment om je medescholieren wat beter te leren kennen. Zo leerde ik nog twee Nederlandse jongens kennen, die om het geweldige idee kwamen om naar een club te gaan. Ik voelde op dat moment iets opborrelen in me, iets wat er altijd al had gezeten, maar op een of andere manier de laatste weken verdrukt was geraakt: the partyanimal inside of me.
Uiteindelijk zijn we met een hele groep gegaan en was het toch nog een hele leuke avond/ nacht. Ik was dan ook pas laat thuis. Nou moet ik wel deels de bus de schuld geven. Nachtbus nr. 18 stopt namelijk recht voor mijn huis, alleen blijkbaar had hij een nachtje vrij, of had hij er geen zin in. In ieder geval: hij kwam niet, en ik stond daar voor Jan met de korte achternaam. Toen maar elke andere nachtbus aangeklampt en een aantal straten genoemd die dicht bij mijn huis liggen. Uiteindelijk reed er één bus dezelfde kant uit. Ik had natuurlijk ook kunnen lopen (Rome is een ontzettend veilige stad), maar bedenk wel: het was half 5 ’s nachts, ik had veel gedanst en het was een half uur tot drie kwartier lopen. Dat idee was dus al snel van de baan.
Eenmaal in mijn bedje, moest de wekker ook gelijk weer gezet worden op 8 uur. ‘Welke malloot zet nou zijn wekker al om 8 uur??’ Correcte antwoord: Hanneke die beloofd heeft een vriendin te helpen met verhuizen. Leuk detail: Vriendin was ook mee geweest en had niet veel meer slaap gehad dan ik. Na anderhalf uur waren we klaar en dook ik weer mijn bedje in. ’s Middags nog met twee vrienden in het park gewandeld rond Villa Borghese, ontzettend mooi! Ook zondag vrij weinig gedaan, ik voelde me al een beetje ziekjes. Alleen ’s avonds hadden we een echte Italiaanse maaltijd. De (Tsjechische) ouders van de vriendin van de zoon van Maria, mijn gastvrouw, waren op bezoek. Ook Maria’s zus schoof aan. Daar zaten we dan, met z’n achten en ontzettend veel lekker eten. Ik zit nog vol als ik er alleen maar aan denk. (Voor een beschrijving van mijn eten, vraag er maar naar, anders wordt mijn blog zo lang ;)).
Baci, Hanneke
PS. Ondertussen heb ik ook een huisgenoot. Een Zwitserse jongen die ik ken van school, heb ik in ieder geval iemand om tegen te praten ’s avonds. (‘ Ik vraag me af wanneer hij oordopjes gaat kopen’).
Wel verdiende vakantie? Heb je hiervoor niet ook al een half jaar thuis gezeten? :P
BeantwoordenVerwijderenMaar leuke blog weer, keep on going :)
Ik heb ook je Blog ontdekt!
BeantwoordenVerwijderenZonde dat er niet met onderbouwers gegooid werd :(