Mio tempo qui sta finendo..

Ofwel: mijn tijd hier is aan het eindigen.
Ik heb nu nog welgeteld 17 dagen hier.
Dat maakt me aan de ene kant ontzettend treurig, maar aan de andere kant wil ook wel weer terug naar huis. Het feit dat ik me zo bewust ben van het aantal dagen dat mij nog resteert in Rome maakt dat ik vandaag maar een lijstje heb gemaakt. Een lijstje met wat ik nog wil zien, wat ik nog wil kopen en wat ik nog wil doen.
Ik kwam erachter dat mijn lijstje nog best lang is. Ik kwam er ook achter dat dat niet komt omdat ik mij niet nuttig heb gemaakt hier of omdat ik alleen maar in bed heb gelegen.
Het komt doordat er zo ontzettend veel te zien is in Rome. Zo veel dat je wel meer dan deze 4 maanden nodig hebt om het allemaal te bekijken. Ik ga natuurlijk nog mijn best doen alles wat op mijn lijstje staat af te werken, maar ik zal zeker terug komen naar Rome. Als het even kan ook weer voor langere tijd.

Ik zou ook een lijstje kunnen maken van de dingen die ik ga missen hier. Maar ook die zou heel lang worden. Ik zal toch wat dingen opnoemen!
Ten eerste. Het feit dat je altijd, wanneer je ook maar wilt, iets te doen of te zien hebt. Rome is een openluchtmuseum. Een een gigantische ook. Vooral als je een beetje cultureel ingesteld bent, is het een waar paradijs. Maar ook als je dat niet bent is er nog genoeg te doen. Het nachtleven bijvoorbeeld is ook super. Nou moet ik zeggen dat ik wel vaak in dezelfde bar te vinden ben (dat doe je toch automatisch denk ik), maar dat neemt niet weg dat ik ook verder heb gekeken. Ondanks dat het vrij duur is in vergelijking met Nederland, is het ook veel beter.

Ten tweede. Het eten. Ik hoef er eigenlijk weinig woorden aan vuil te maken, aangezien iedereen de Italiaanse keuken wel eens geprobeerd heeft. Ik bedoel, dat kan toch niet beter! Nou heb ik wel geluk, aangezien ik in een gastgezin verblijf en dus eten krijg. Maria, mijn gastvrouw, kan ontzettend goed koken. Onder het kopje eten valt natuurlijk ook het ijs. Ik weet wel, in Kampen hebben we de Marena, waar het ijs heerlijk is. Maar het valt toch in het niet bij de oudste ijssalon van Rome, Fassi, of de ijssalon bij het Pantheon, waar je kunt kiezen uit 99 smaken. Voornamelijk het feit dat eten hier zo belangrijk is, maakt dat Italië hoog bij mij in het vaandel staat. Ik houd namelijk van eten.

Ten derde. De mensen. Ik moet wel verduidelijken dat ik hier niet alleen de Italianen mee bedoel, maar alle mensen die ik hier ontmoet heb. En dat zijn er nog wel wat. Op onze school zitten veel mensen, uit ontzettend veel verschillende landen. Op die manier leer je nog wel eens wat over andere landen en andere nationaliteiten! Het zorgde er ook voor dat ik niet alleen mijn Italiaans verbeterd heb, maar ook mijn Engels en mijn Duits. Ik kan zelfs wat zeggen in het Zweeds, Spaans, Fins en Zwitsers (zwitsers-duits). Niet veel, maar het is ontzettend leuk om wat van andere landen mee te krijgen.
Mijn conclusie is dan ook: als je de kans hebt, ga naar het buitenland. Ga naar een taalschool, studeer een tijdje ergens anders, of ga alleen op vakantie. Het zorgt er allemaal voor dat je je horizon verbreedt, openstaat voor andere mensen en eens verder kijkt dan je neus lang is.